135. Gesprek met tante Janny

Tante Janny, van mijn moeders kant (aangetrouwd), had al eens eerder langs willen komen om mijn appartementje te bekijken. We hadden afgesproken dat ze vorige week donderdag aan het eind van de middag zou komen en zou dan ook gezellig blijven eten. Vijf uur, hadden we afgesproken, maar onverwacht stond ze veel eerder voor de deur. Tante Janny is van nature kritisch en kan soms ook erg direct uit de hoek komen. Bovendien is ze hèeeelemaal niet niewsgierig... Ze kwam die middag dus wat vroeger dan verwacht. Ik was net bezig om mijn schoenenvoorraad te 'reorganiseren'. Nadat ik had opengedaan en me verontschuldigde voor de rommel, liet ik haar eerst mijn flatje zien. Die vier kamers en de keuken, daar ben je zo doorheen. In de slaapkamer, net voor de legkast, ontstond het volgende gesprek. Ik bukte me gauw om alle schoenen, die ik net uit de kast had gegooid, weer terug te zetten. Ik ging op mijn knieën zitten en tante Janny bleef in de deuropening staan, met één schouder tegen de deurpost aangeleund.


donderdag 23 oktober @ my appartement

Lieve schat, wat ben je nou aan het doen? Het lijkt hier wel een schoenenmagazijn.
Ben je een uitverkoop aan het houden ofzo?
Nee, een beetje reorganiseren, want ook in de vakantie heb ik weer een aantal nieuwe stappers aangeschaft.
Toe maar, kun je die allemaal wel kwijt?
Dat is nu juist de grote puzzel. Misschien moet ik wel een aparte kast gaan inrichten voor alleen de schoenen, want de meeste kan ik niet wegdoen hoor.
Je lijkt je broer wel, die kan ook niks weggooien.
Dan zal het vast wel een familiekwaal zijn hé.
Ik kan makkelijk afscheid nemen hoor van dingen die ik niet meer nodig heb.
Maar dat is het nu juist. De meeste schoenen heb ik nog wel nodig, hier laarzen voor van de winter. Mijn grijze stapschoenen, deze pumps voor als je wat gezelligs aan wilt hebben, als je er uit wilt, die sandalen kan ik ook niet wegdoen en hier, hele chique merkschoenen, van 200 euro en kijk eens hier, tante Janny, wat ik in Italië heb gekocht, voor een prikkie...
Die licht oranje pumps zijn wel leuk, die staan je vast goed, die sandalen ook. Ik zelf zou er niet mee gaan lopen, maar jij kunt het wel aan. O ja, Italië. Hoe was je vakantie?
Super tante Janny, we hebben het zo geweldig gehad. Ik ben samen met Carla, mijn oude schoolvriendin, geweest. We trekken al jaren met elkaar op. Eerst zijn we een paar dagen in Zuid Zwitserland bij het Lago Maggiore gebleven en toen zijn we doorgereden naar Toscane.
Je bent nogal lang weggeweest is het niet?
Ja, ruim vier weken. ik was er ook echt aan toe en ik had verlofdagen genoeg. Bovendien wilde ik eens een keer echt heel lang weg. Carla leek het ook wel wat, ruim vier weken.
Lieverd, als je het kan doen, geniet er dan van.
Dat hebben we ook volop gedaan hoor. Lekker in de zon, luieren, leuke stadjes bezoeken. O tante Janny, bent u wel eens in Toscane geweest?
Nee, nog nooit, Matti, maar was het er mooi?
Mooi? Dat is nog te zwak uitgedrukt. Het is een prachtig landschap, er zijn schitterende steden zoals Pisa, Firenze, Roma, de kust, het strand, o, we hebben heel wat rondgereden, maar ook geshopt, op terrasjes gezeten enzovoorts.
Zijn jullie gaan kamperen?
Ja, met zn tweeën in een klein tentje, maar het was best te doen. Er was ook een restaurant op de camping. Je kunt overal in Toscane goedkoop en heerlijk eten, pasta, pizza's en heel gevarieerde gerechten. Het is betaalbaar. Er zijn lekkere wijnen en de Italiaanse Gelati, de ijsjes, zijn helemaal zalig. Ik zou er zo wel willen wonen, in Toscane. Zo mooi. Ook cultuurhistorisch en qua kunst.
Dus jullie hebben genoten? En hebben jullie nog contacten gelegd, vriendinnen of vrienden gemaakt? Ik bedoel: waren er nog meer Nederlanders op de camping?
Ja dat wel, maar we zijn eigenlijk meer met Italianen omgegaan.
Italianen?
Ja, meteen al de tweede dag. We kwamen hele aardige en charmante schoenverkopers tegen in Siena. O, tante Janny, dat had je moeten meemaken, ik was schoenen aan het passen in Siena**, in een winkel die we tegenkwamen en ik twijfelde of ze wel lekker zaten. Hij ging zo met me naar buiten alsof ik een soort ballerina was en liep zo met mij aan de hand het straatje door. Samen paraderen op de schoenen die ik aan het passen was. Eerst schaamde ik me rot, maar achteraf was het best leuk. Alle mensen kijken, natuurlijk. Maar we zijn toch bezweken voor de charmes en hebben drie paar schoenen meegenomen, deze oranje, sandalen en nog hele mooie zwarte.
Toe maar..
Ja, 's avond zijn we met hem en zn vrienden gaan stappen. We zijn daarna naar een ander barretje geweest en hebben heerlijk gedanst en lekkere Italiaanse wijn gedronken..
Jullie hebben de bloemetjes dus buiten gezet, begrijp ik.
Nou, we hebben wel lekker ontspannen de avond doorgebracht hoor... Opeens stond ie daar: een jongen met van die donkerbruine ogen en een wit overhemd. Een vriend van die schoenenverkoper. Hij stond er opeens. Giovanni heet hij. Eerst hebben we zitten praten, een beetje met gebaren, want behalve een paar woorden, ciao, pronto en arrivederci spreek ik geen Italiaans. Toen zijn we wat gaan drinken en daarna heb ik met hem gedanst. Carla heeft met een andere jongen, Mario, gedanst. Nou ja, ik bedoel: het was heel erg leuk en die Italianen zijn ontzettend charmant, tante Janny. Heb je het al eens meegemaakt dat ze een glas wijn brengen bij je tafeltje, op de knieën gaan zitten en heel charmant het glas heffen? Ernaast stond een waxinelichtje met een roos erbij... Zo leuk. Zo attent. Ze weten daar echt wat entourage is. Het zijn de kleine dingen die het doen.
Je hebt je dus mooi laten inpakken.
Nee, tante Janny, die mannen zijn echt zo daar. Ze menen het.
Jaja..
De volgende dag zijn we naar zijn huis geweest en hij woont nog bij zn moeder.
Een moederskindje dus.
Nee, dat niet, dat is in Italië heel gewoon. Zijn moeder woont beneden en hij op de eerste etage en hij is nog vrijgezel, Zijn vader is overleden, een paar jaar terug...Zijn moeder is heel aardig, een kleine vrouw, maar een echte 'mama'.
zo..
We mochten er ook blijven slapen.
Toe maar, je pakt het meteen grondig aan. Matti, kijk uit met dat soort dingen, voor je het weet zit je in de nesten.
Hoe bedoelt u? Het ging allemaal prima hoor. Het is niet wat u denkt. We kregen met zn tweeën een kamer, Carla en ik en sliepen daar in een tweepersoons bed.
De volgende morgen mochten we daar ontbijten en het zwembad achter het huis gebruiken enzo. Er kwam nog een buurman langs en ook die dag erna was het lekker relaxen. Het leven is daar enorm ontspannen.
Ja in de vakantietijd, Matti. Je weet niet hoe het er in januari is. Voor je het weet hebben ze je om hun vinger gewonden, kijk toch uit meid.
Nee, tante Janny, ik ben heus wel alert geweest, maar ze zijn zo gastvrij daar...
En jij trapt daarin? Mannen zijn allemaal hetzelfde, ze proberen je tussen de lakens te krijgen. Zeker jij moet oppassen als donkerblonde Nederlandse met die Italianen, daar zijn ze gewoon op uit.
Daar ben ik toch zelf bij, tante Janny, ik ben volwassen.
Ja lieverd, maar ik heb ook wel eens een vakantievriendje gehad. Dat loopt meestal op niks uit.
Dat vind ik nogal een vooroordeel.
[tante Janny zwijgt even en kijkt stuurs voor zich uit]
Ja, mams heeft het wel eens verteld, dat u naar Frankrijk ging en verkering kreeg. U hebt toch iets gehad met een Fransman?
[Het blijft even stil..]
Dat klopt, ja. Het was op een Zuidfranse camping. Ik was negentien. 's Nachts, of eigenlijk 's avonds om en uur of elf, gingen we met een groepje, na een avondje plezier met zn allen zwemmen in het zwembad van de camping. Het zwembad was al gesloten, maar we slopen over het hek. Ik ging toen met een Franse jongen mee, die uit het dorp kwam. Een assistent van de badmeester.
Ja, Matti, ik heb het bijna aan niemand verteld, we raakten verliefd en doken die avond onder de lakens. Hoewel, lakens, het gebeurde onder een boom. Voor ik het wist gebeurde het. Ik was bijna in verwachting.
Bijna?
Ja, in die tijd namen we het nog niet zo nauw met voorbehoedsmiddelen, met condooms enzo. Gelukkig bleek er later niets aan de hand en na drie maanden ging het uit met die jongen. Philippe heette hij. Thuis wisten ze van niets, Ik durfde niets te zeggen. Daarna leerde ik bij een bedrijfsfeestje, van het modehuis waar ik toen werkte, je ome Henk kennen en we zijn al jaren gelukkig.
Dit is heel anders, tante Janny. Giovanni is echt heel aardig en hij heeft echt geen bijbedoelingen.
Heb je het met hem gedaan? Ik bedoel: ben je met hem naar bed geweest?
[Oeps, dat bedoel ik nou, tante Janny is soms nogal erg direct]...
Nee tante, zover is het die avond niet gekomen. Nee, echt niet. Ik kijk meestal eerst de kat uit de boom. Ik ben 25 en weet heus wel waar mijn grenzen liggen. Hij is wel het voordeel van de twijfel waard. Bovendien heeft hij gestudeerd. Het is geen ijscoman zonder opleiding, of een pottenbakker. Hij heeft economie in Torino gestudeerd, dus is net als ik, best wel redelijk opgeleid. Iemand die kan nadenken. Hij heeft een goede baan, ik dacht bij de gemeente, in Firenze. Anders was ik niet eens verder in gesprek gegaan. Ik ga er heus niet vandoor met een pizzzabakker, die een wel al te fleurig toekomstbeeld voor ogen heeft.
Ach kind, daar hoef je niet voor gestudeerd te hebben om het met een wildvreemde aan te leggen. Je hoeft niks te zeggen hoor, maar ik denk dat jullie meiden wel heel gemakkelijk contacten hebben met mannen die je niet kent.
Maar kende u die Philippe toen dan zo goed? Die was toch ook wildvreemd?
[tante Janny zwijgt in alle talen]
Ik ga zometeen het avondeten klaarmaken, we eten lasagne. Ik hoop dat u dat lust, tante.
O, lieverd, ik pas me wel aan hoor. Ik eet het niet vaak, maar ik houd wel van Italiaans. Lasagne heb ik wel meer gegeten. Je moet er eerst aan wennen, vind ik. Net als aan die Italianen. Ze maken allemaal van die merkwaardige pasta-gerechten. Henk vindt het maar niks, maar bij mij gaat het er wel in hoor.
Ja dat zal zeker, tante Janny, in de oven duurt het maar even en lasagne is heerlijk.
Ik heb ook wat salade erbij en vooraf een lekker soepje.
Tante Janny's nieuwgierigheid kent soms geen grenzen. Ze wil alles weten. Jammer voor tante Janny, maar ik geef natuurlijk ook niet overal antwoord op. Ik weet hoe dat gaat. Het komt in geuren en kleuren in de 'familiewandelgangen'. Straks weten ze bij ons thuis nog meer dan ik zelf weet...

Hebben jullie nog meer nachten daar in dat huis geslapen in plaats van op de camping?
Lieve schat, je hebt toch niks met 'm hè?
Je bent toch niet verliefd op hem, hè?
We krijgen toch geen Italiaan in de familie hè?
Heb je ook een foto van 'm?
O ja, Matti, wat ik wil vragen, heb je nog contact met die Italiaan?
...
Straks wil ik ook je vakantiefoto's nog even bekijken



** zie blog 130. Mijn schoenenwinkel

© Matti, 7 november 2008
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.